U seriji tekstova pod nazivom "Dokumenti o napadu na kuću Poslanikove kćrke, hazreti Fatime s.a.", razmotriti ćemo nekoliko vjerodostojnih predaja o tom tužnom i bolnom događaju.
S obzirom da je predaja koju prenosi Džuvejni važnija od ostalih, te on u toj predaji govori da je hazreti Fatima ubijena od napadača, prvo ćemo prenijeti spomenutu predaju:
Džuvejni je inače Zehebijev učenik. On u svojoj knjizi Fera'ed Al-Samtin od Božijeg Poslanika s.a.v.a. prenosi sljedeće:
وَ أَنِّي لَمَّا رَأَيْتُهَا ذَكَرْتُ مَا يُصْنَعُ بِهَا بَعْدِي كَأَنِّي بِهَا وَ قَدْ دَخَلَ الذُّلُّ في بَيْتَهَا وَ انْتُهِكَتْ حُرْمَتُهَا وَ غُصِبَتْ حَقَّهَا وَ مُنِعَتْ إِرْثَهَا وَ كُسِرَ جَنْبُهَا [وَ كُسِرَتْ جَنْبَتُهَا] وَ أَسْقَطَتْ جَنِينَهَا وَ هِيَ تُنَادِي يَا مُحَمَّدَاهْ فَلَا تُجَابُ وَ تَسْتَغِيثُ فَلَا تُغَاثُ ... فَتَكُونُ أَوَّلَ مَنْ يَلْحَقُنِي مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فَتَقْدَمُ عَلَيَّ مَحْزُونَةً مَكْرُوبَةً مَغْمُومَةً مَغْصُوبَةً مَقْتُولَة .
فَأَقُولُ عِنْدَ ذَلِكَ اللَّهُمَّ الْعَنْ مَنْ ظَلَمَهَا وَ عَاقِبْ مَنْ غَصَبَهَا وَ ذَلِّلْ مَنْ أَذَلَّهَا وَ خَلِّدْ فِي نَارِكَ مَنْ ضَرَبَ جَنْبَهَا حَتَّى أَلْقَتْ وَلَدَهَا فَتَقُولُ الْمَلَائِكَةُ عِنْدَ ذَلِكَ آمِين .
Jednog dana Božiji Poslanik s.a.v.a. je sjedio kada mu je došao unuk - Hasan sin Alije. Čim ga je Poslanik ugledao, počeo je plakati. Zatim je došao drugi unuk- Husein sin Alije a Božiji Poslanik s.a.v.a. ponovo zaplaka. Iza njih su došli Fatima i Ali a Božiji Poslanik je plakao dok ih je gledao. Kada su Božijeg Poslanika s.a.v.a. pitali o razlogu zbog kojeg plakače, on je odgovorio: "Kada sam vidio Fatimu sjetio sam se događaja koji će je zadesiti nakon moje smrti. Vidim poniženje kako je ušlo u njenu kuću, kako gaze poštovanje prema njoj, kako joj oduzimaju pravo, kako joj zabranjuju moje nasljedstvo, kako joj lome stranu, kako joj ubijaju dijete koje nosi u materici, dok ona stalno uzvikuje: "O Muhamede". Međutim niko joj ne odgovara, ona traži pomoć, ali niko joj ne pomaže...
Ona je prva osoba od moje porodice koja će mi se pridružiti. Ona će mi se pridružiti utučena, tužna, potištena i ubijena.
Ovo govorim sad: "Bože, prokuni onoga ko joj nepravdu učini, kazni onog ko joj bude pravo oteo, ponizi onoga ko je bude ponizio, i vječno u džehennemu zadrži onog ko je bude udario nogom - kako bi njeno nerođeno dijete ubio, a na to su meleci govorili: Amin."
Fera'ed Al-Samtin, drugi tom, str. 34. i 35.
Ko je Imam Džuvejni?
Zehebi u djelu Tezkeretu-l-Hufaz ovako opisuje Džuvejnija:
وسمعت من الامام المحدث الاوحد الاكمل فخر الاسلام صدر الدين ابراهيم بن محمد بن المؤيد بن حمويه الخراساني الجوينى ... وكان شديد الاعتناء بالرواية وتحصيل الاجزاء حسن القراءة مليح الشكل مهيبا دينا صالحا .
Učio sam od Imama, jedinog i najsavršenijeg Muhadisa i ponosa Islama, Ibrahim ibn Muhamed ibn Al-Mu'ajed ibn Hamavije Al-Horasani Al-Džuvejni. On je zaista čovjek koji puno obrađuje i proučava hadise i razne knjige. Bio je lijep po izgledu i imao je dobar glas, bio je salih i pravi vjernik.
Tezkeretu-l-Hufaz, četvrti tom, str. 1505. i 1506. Br. 24